Het Huis van Erfgoed - Maison du Mouton

Nieuw!
Kom en ontdek het Maison du Mouton, een van de oudste residenties in Rome, nu een Erfgoedcentrum!
Het is een gratis toegankelijke ruimte die je uitnodigt om het erfgoed van de Isère-vallei en de Drôme des Collines te ontdekken.

Geschiedenis
Maison du Mouton, gelegen in de eerste stedelijke kern van de stad, is een van de oudste gebouwen in de Romeinen. Op straat en op de binnenplaats dateren de twee gotische gevels inderdaad uit het einde van de 13e of het begin van de 14e eeuw. Assteen, geschilderde decoraties, omvang van de ruimtes geven aan dat het toebehoorde
een welvarende familie. De wollen stoffenhandel verdiende toen het fortuin van de stad: misschien zou men daarin de uitleg van haar naam moeten zien.
Een schapenkop siert de gevel sinds zijn oorsprong. Zeer verslechterd, werd het teruggegeven tijdens grote restauratiewerkzaamheden die tussen 2020 en 2024 werden uitgevoerd.
De gebruikte steen komt waarschijnlijk van de melassegroeven in Châteauneuf-sur-Isère. Deze steengroeven, ongeveer vijftien kilometer van elkaar verwijderd, werden van de oudheid tot de 19e eeuw geëxploiteerd.
Eenmaal gewonnen, circuleerden de molasse, fijn steengoed en gemakkelijk te snijden, langs de rivier, zowel richting Romeinen als richting Valencia. Voor de raam- en tussenverdiepingen werd voornamelijk naaldhout gebruikt.

Prachtig middeleeuws huis verlaten in de 20e eeuw, het Maison du Mouton werd in 2020 overgenomen door de stad Romeinen.
Het is open voor het publiek na restauratie sinds 2025 en herbergt nu een van de twee locaties van het Heritage House of the Land of Art and History of Valence Romans Agglo. De
publiek ontdekt daar de geschiedenis en het architectonisch erfgoed van Romeinen en de Drôme des collines. In Valence kan de bezoeker zijn bezoek aan het Maison des Têtes voortzetten, de tweede site gewijd aan lokaal erfgoed.
Oorspronkelijk had de begane grond een commerciële of ambachtelijke roeping. De grote baaien werden gesloten door houten luiken, het licht kwam van vierkante lichte kanonnen, geboord in het metselwerk en hoog gelegen.
Tijdens de restauratiewerkzaamheden is het Franse eiken plafond hersteld.
Door deze ruimte komt het publiek vandaag het Heritage House binnen.
Een educatieve workshop verwelkomt ook leraren en hun lessen.

De achtergevel van het huis is opmerkelijk bewaard gebleven in de 14e-eeuwse staat. Onder de moderne trap is de originele rechte trap gedeeltelijk bewaard gebleven. Het
gaf toegang tot de vloeren van buitenaf, vanaf de binnenplaats. Het frame van een put is ook zichtbaar in het metselwerk.
Aan de achterkant van het huis werd in de 15e of 16e eeuw een gebouw opgetrokken. Dit bijgebouw had kunnen dienen als bijgebouw voor residentieel en servicegebruik.
Boven komt een majestueuze kamer van bijna zes meter hoog overeen met de aula van het middeleeuwse huis. Het was zowel een ontvangstruimte als een ruimte voor privégebruik
het hart van de residentie. Verwarmd door een imposante schoorsteen die nu is verdwenen, werd de hal verlicht door twee hoge gotische baaien, geminaat en trilobed.
Voor hen staan zitkussens. Deze banken in de raamuitsparing dienden als stoelen.
Op de tweede verdieping konden de woningen van de bedienden en opslagruimten worden ondergebracht.
Daar bevinden zich nu de kantoren van de Heritage-Country-dienst voor kunst en geschiedenis.

Archeologische opgravingen hebben talloze sporen van geschilderde decoraties opgeleverd, die een uitgesproken middeleeuwse smaak voor kleur en geometrische patronen onthullen.
In de aula werd tijdens het werk een versiering uit de 14e eeuw ontdekt, bestaande uit gele vierkanten op een rode achtergrond en witte randen. Het is ter plaatse bewaard gebleven.
In dezelfde kamer presenteert een decor van het Hôtel de Loulle een fries van wapenschilden versierd met plantmotieven, in de kleuren zwart, rood, geel en blauw. De kwaliteit van deze schilderijen geeft aan dat hooggeplaatste families de huizen in de buurt bezetten.
Op de tweede verdieping werd ook een eenvoudigere decoratie ontdekt, die een apparaat van stenen imiteerde. Het besloeg de hele ruimte, in een gemeenschappelijke benadering van veel gebouwen uit dezelfde periode.