Eglise Notre Dame de Lourdes

Gewijd in 1938 en voltooid in 1940, is het sinds 2024 beschermd als historisch monument en bedient het nieuwe stationsdistrict.
Het monument wordt bestempeld als 'erfgoed van de 20e eeuw'.

Naarmate het stationsdistrict zich ontwikkelt, onderneemt de bisschop van Valence de bouw van een nieuwe gebedsplaats op een perceel dat grenst aan het nieuwe centrale plein van Romeinen. Het project is toevertrouwd aan twee architecten: François Bérenger en Dom Bellot.
Deze zijn geïnspireerd op de moderne gotische stijl om een gebouw in gewapend beton te bouwen, dat ook dichter bij de architectonische trend van Art Deco kan worden gebracht.

De gevel wordt onderbroken door openingen en "gotische" gevels. De klokkentoren stijgt tot 45 m. Het beeld van de Maagd, bijna 7 m hoog, evenals de andere beelden, zijn te danken aan Georges Serraz. De drie binnenbaaien zijn gegroepeerd in één koepel. Het altaar is van de beeldhouwer Toros.

De kruisweg is gemaakt door Jac Martin-Ferrières. Deze schilder, geboren in 1893, eerst gekenmerkt door de pointillistische beweging, ontwikkelt vervolgens zijn eigen stijl. Schilder en apotheek,
hij kiest ervoor om terug te keren naar een oude techniek, die van een encaustisch schilderij. Door de pigmenten in bijenwas los te maken, kan hij meer contrasterende kleuren krijgen.
Hij ontwikkelt het thema van de kruisweg als een verhaal dat plaatsvindt op alle muren van het gebouw, en niet te vergeten de koepels.

De realisatie van de glas-in-loodramen wordt toevertrouwd aan twee meester-glasblazers: Louis-Ferdinand Balmet (Grenoble) voor het schip en het koor, en Georges Thomas (Valence) voor de ingang. Van 1941 tot 1949 werkten meester-glasblazers, schilder en beeldhouwer samen om een homogeen ensemble te produceren, waar het licht de andere werken in de kerk belichtte. De gekozen iconografie blijft klassiek: elk glas in lood vertegenwoordigt een heilige en verschillende zijn opgedragen aan Onze Lieve Vrouw. De keuze van blauw als overheersende kleur kan ook worden gezien als een eerbetoon aan Marie, met wie deze kleur traditioneel wordt geassocieerd.

Het meubilair van het koor is afkomstig van een opdracht uit 1984 met de beeldhouwer Toros, een romaanse beeldhouwer van Armeense afkomst.
Het zeer sobere meubilair is gemaakt van koperen platen en stelt kinderen voor die een lier (bureau) dragen en hun armen naar de hemel uitstrekken (altaar).
In het midden van het altaar is ook een moeder opgerold voor haar kind aanwezig.